Στις 30 Ιανουαρίου ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, που είναι σχολική εορτή, επιλέξαμε να κόψουμε τις πίτες μας. Ευγενική χορηγία των μητέρων κάθε τάξης. Το πρωί της ίδιας μέρας εκκλησιαστήκαμε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, τιμήσαμε τους Προστάτες των Γραμμάτων με την εκφώνηση Πανηγυρικού και αρτοκλασίας. Σε όλα τα τυχερά παιδιά που τους έπεσε το φλουρί δόθηκαν βιβλία. Δώρο απαραίτητο στις μέρες μας γιατί είναι υποτιμημένο. Μπορεί να φταίνε οι οθόνες, μπορεί να ευθύνεται η ταχύτητα με την οποία ζούμε, ένα βιβλίο όμως πάντα θα μας επαναφέρει σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς. Τα παιδιά χρειάζονται το ανέμελο διάβασμα που τους προσφέρει η λογοτεχνία.Οι μαθητές της Δ και της ΣΤ είπαν τα κάλαντα και οι ιερείς ευλόγησαν την πίτα. Σημαντικά τα λόγια του πατρός Δημητρίου ιδίως όταν αναφέρθηκε στην ατομικότητα και τη συλλογικότητα με το απλό παράδειγμα της βασιλόπιτας:
Είμαστε σαν τα κομμάτια της. Ο καθένας ξεχωριστός, αλλά όλοι μαζί αποτελούμε το σύνολο της πίτας.
Και το έθιμο αυτό του Αγίου Βασιλείου έρχεται να μας θυμίσει ένα χρέος που έχουμε. Τη συμμετοχή μας στην ανάγκη του πάσχοντος διπλανού. Τη δοτικότητά μας σε εκείνους που έχουν ανάγκη. Και έγινε πράξη αυτό στο σχολείο μας. Όλα τα παιδιά ανταποκρίθηκαν στη συγκέντρωση τροφίμων και παντός είδους χρήσιμων ειδών που προσφέρθηκαν στους εκπροσώπους της «Κιβωτού της αγάπης». Έμπρακτα λοιπόν όλοι μας λάβαμε το κομμάτι που μας αναλογούσε. Για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι ότι κάναμε το καθήκον μας. Και συνεχίζουμε, γιατί το θέλουμε, δεν μας επιβάλλεται. Εθελοντισμός λέγεται και μας αναπαύει την ψυχή.