Συντάκτης: Δημήτριος Τούλιος

Γιορτή Πολυτεχνείου

Μάθημα ελευθερίας

Πενήντα χρόνια πέρασαν από εκείνο το βιωματικό μάθημα ελευθερίας που μας έδωσαν με τη θυσία τους τα παιδιά εκείνης της εποχής.Μιας εποχής σκοτεινής και λυπημένης, γεμάτη τυραννία και πόνο.Σε αυτήν την επέτειο η Ε΄ τάξη τίμησε με όλες της τις δυνάμεις τους ανθρώπους εκείνους που ήταν φοιτητές αλλά και δάσκαλοι.Δάσκαλοι γιατί όπως και οι πρόγονοί τους του ’21 και του ’40 μας δίδαξαν πώς γίνεται στην πράξη η απόκτηση της ελευθερίας.Πώς την διεκδικείς έστω κι αν όλοι οι υπόλοιποι την θεωρούν χαμένη.Και φυσικά πώς τη διατηρείς και σήμερα όταν όλοι μας τη θεωρούμε δεδομένη.

Με πολύ όμορφα σκετς,ποιήματα συγκλονιστικά και τραγούδια που είπαν με την ψυχή τους  κύλησε η γιορτή μας.Και πολλή συγκίνηση από τα μικρά παιδιά που ενώ απλώς παίζουν την εποχή, μάς μετέφεραν λίγη από την ένταση και την ταραγμένη κατάστασή της. Γιατί, τα παιδιά από ένστικτο κουβαλάνε μέσα τους αυτό το μάθημα καθαρογραμμένο .Η ελευθερία δεν χαρίζεται!

Να θυμόμαστε!

Χρόνια πολλά!

Κάθε παιδί κρατάει το μπαλόνι της φαντασίας του

Οι μικρές τάξεις είχαμε την ευκαιρία να πάμε σινεμά και μάλιστα για ορισμένα παιδιά ήταν η πρώτη τους επαφή με τη μεγάλη οθόνη. Παρακολουθήσαμε λοιπόν μια μαγική παιδική ιστορία του 1956 που διαδραματίζεται στο Παρίσι. Μας έδειξε ένα μπαλόνι, διαφορετικό από τα άλλα που διάλεξε ο μικρός ήρωας της ιστορίας. Έγιναν αχώριστοι και έπαιζαν μαζί. Τόσο πολύ ταίριαξαν που προκάλεσαν στους άλλους ζήλια κι εκνευρισμό. Πολλοί προσπάθησαν να χωρίσουν το μικρό παιδί από το παιχνίδι του και φάνηκε να τα καταφέρνουν, αλλά ξαφνικά εκατοντάδες μπαλόνια ήρθαν να του συμπαρασταθούν και να τον πετάξουν στον ουρανό. Η ταινία περνά μηνύματα αφοσίωσης, φιλίας και αληθινής άδολης χαράς κι αθωότητας. Δεν χρειάζεται να εξηγηθεί. Αυτή είναι η μαγεία του σινεμά. Η εικόνα, το ωραίο ψέμα, το παραμύθι, η παρηγοριά. Αυτό που κατάλαβαν τα παιδιά δεν χρειάζεται να μας το πουν. Θα μας το δείξουν κάποτε βγαλμένο απ’ την καρδιά τους. Ένα τέτοιο κόκκινο μπαλόνι μπορεί και να είναι  η παιδική ηλικία όλων μας. Ας το αφήσουμε να μας σηκώσει ψηλά. Ας βοηθήσουμε το κάθε παιδί να διατηρήσει ζωηρό το μπαλόνι της φαντασίας του.

Η εμπειρία μας εμπλουτίστηκε με την επίσκεψή μας στη δημοτική πινακοθήκη και βιβλιοθήκη όπου πήραμε μια γεύση για τον τρόπο που λειτουργεί μια έκθεση πινάκων αλλά και για την ατμόσφαιρα που επικρατεί στον ήσυχο και τεράστιο χώρο όπου μπορεί κανείς να διαβάσει, να πάρει πληροφορίες, να ενημερωθεί περιτριγυρισμένος από χιλιάδες βιβλία!

Ήταν μια υπέροχη εκδρομή!

Τρέχω για το ΕΥζην «Μια καλή κίνηση. Κάν’τη κι εσύ!»

Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Αθλητισμού συμμετείχαμε στην πανελλαδική σχολική σκυταλοδρομία  με θέμα «Τρέχω για το ΕΥ». (ΕΥζην-ΕΥτυχία-ΕΥσυνειδησία-ΕΥαγωνίζεσθαι-ΕΥρωστία-ΕΥημερία-ΕΥθύνη- ΕΥγένεια). Με τον τρόπο αυτό συμμετείχαν πολλά σχολεία στην Ελλάδα, για να  πραγματοποιηθεί μια Πανελλαδική «Σκυταλοδρομία του ΕΥ» υποστηρίζοντας όλοι μαζί το κεντρικό θέμα «Τρέχω για το ΕΥ».

Η συμβολική αυτή διαδρομή, εκτός από την αθλητική της διάσταση, εμπεριέχει και τις Ολυμπιακές Αξίες των οποίων η επιρροή είναι απαράμιλλη στην βελτίωση της κοινωνίας μας. Τα παιδιά τρέχουν, τελικά, για να υπενθυμίσουν σε όλους μας ότι το ΕΥ (ΕΥζην-ΕΥτυχία-ΕΥσυνειδησία-ΕΥαγωνίζεσθαι-ΕΥρωστία-ΕΥημερία-ΕΥθύνη-ΕΥγένεια) είναι η επιδιωκόμενη στάση ΖΩΗΣ που πρέπει να κατακτάται με προσπάθεια, στοχοπροσήλωση και ηθική ακεραιότητα.

Εμείς επιλέξαμε να τρέξουμε για το ΕΥζην. Τα παιδιά ανέδειξαν  τη σημασία του αθλητισμού,  σε συνδυασμό με το περιβάλλον.  Αυτά τα δύο στοιχεία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα , όπως η κίνηση με τη ζωή. Η κίνηση προσφέρει ζωή, αφύπνιση, συνείδηση, ενέργεια, ιδίως όταν συνοδεύονται  από συνεργασία και  αλληλεγγύη. Ο συμβολισμός της αλυσίδας των παιδικών χεριών που δίνουν το ένα στο άλλο ένα νεαρό κυπαρίσσι, προκειμένου να φυτευθεί στο χώμα και να αναπτυχθεί, είναι εμφανής. Το κυπαρίσσι χρειάζεται την κίνηση του παιδικού χεριού για να συνεχίσει να ζει και να αναπτύσσεται. Κι όσο αυτό φαίνεται ακίνητο επιφανειακά, τόσο θα υψώνεται στον ουρανό για να μας θυμίζει εκείνη την παλιά καλή κίνηση που έκαναν τα παιδιά. Χάρη σε αυτήν την  κίνηση, το κυπαρίσσι τώρα προσφέρει την ομορφιά, το οξυγόνο και τη σκιά του. Εμείς, απολαμβάνοντας όλα αυτά διατηρούμε την υγεία μας, συνεχίζουμε να τρέχουμε, να παίζουμε  και να αναπνέουμε. Δημιουργός της μικρής ταινίας η εκπαιδευτικός της θεατρικής Αγωγής κ.Έλενα Αλεξανδράκη.

10η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού “Η κίνηση δίνει ζωή”

    Επίσκεψη στον Ν.Ο.Π. Επαφή με  αθλήματα της θάλασσας.

20230928145317662_page-0001-scaled.jpg

Στα πλαίσια της αθλητικής ημέρας, την Παρασκευή,  στις  29/9/2023,  επισκεφτήκαμε τις εγκαταστάσεις του Ν.Ο.Π. που βρίσκονται στο Νότιο πάρκο της Πάτρας.

Τα παιδιά, αφού απόλαυσαν το κολατσιό τους στη φιλόξενη τραπεζαρία με θέα το γήπεδο του πόλο, παρακολούθησαν τις κολυμβήτριες σε διάφορα στυλ κολύμβησης παρατηρώντας από πολύ κοντά τις κινήσεις τους. Έδειχναν ενθουσιασμένα να βλέπουν έναν άνθρωπο να χάνεται κάτω από το νερό στην άκρη της πισίνας και να εμφανίζεται λίγο μετά στην άλλη άκρη! Ενημερώθηκαν από εθελοντή του Ε.Ε. Σταυρού για διάφορα θέματα σχετικά με την ασφάλεια και την πρόληψη στη θάλασσα.

Δοκίμασαν με αθλητές τις τεχνικές της ιστιοσανίδας και της κωπηλασίας καθώς στο γυμναστήριο του συλλόγου έκαναν άσκηση όμοια με αυτήν όταν τραβάς κουπί στην δίκοπο λέμβο. Κατάλαβαν φυσικά τις δυσκολίες που έχουν τα αθλήματα της θάλασσας, λίγο παραπάνω από εκείνα της ξηράς αφού χρειάζεται να αντιμετωπίσεις απρόοπτα καιρικά φαινόμενα και βέβαια την αντίσταση του νερού.

Τέλος επισκέφτηκαν τη σάλα με τις προθήκες όπου εκθέτονται τα δεκάδες τρόπαια που έχει κερδίσει ο σύλλογος από το μακρινό 1929 !

Κατόπιν έκανα μια μικρή ανάπαυλα μέσα στο σκιερό πάρκο και μετά επιβιβαστήκαμε για το δρομολόγιο της επιστροφής.

Πολλά παιδιά εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να ασχοληθούν με την κολύμβηση, πράγμα πολύ ενθαρρυντικό για όλους, μια και η χώρα μας εκτός από βουνά περιτριγυρίζεται από θάλασσα και οφείλουμε να περάσουμε την νοοτροπία της αγάπης για το υγρό στοιχείο. Είναι απαραίτητη η εξοικείωση με το νερό τόσο για την υγεία μας, όσο και για την ευεξία μας.

Αξίζει να δοκιμάσουν!

Το νερό είναι μέσα μας άλλωστε αλλά κι αποτελεί το μεγαλύτερο κομμάτι από την έκταση της πατρίδα μας.

Γιορτή Λήξης

                                    Σπορά αγάπης

Το σχολείο μας τα τελευταία χρόνια έχει καθιερώσει γιορτές που να έχουν θεματική.Φέτος ήταν η έννοια της προσφοράς,της αγάπης,χωρίς αναζήτηση ανταλλάγματος.Στο πλαίσιο αυτό διαλέχτηκαν τραγούδια που υμνούν την αγάπη,διαχρονικά και με χιούμορ.Κάθε τραγούδι όταν είναι καλό υμνεί την προσφορά.Τα παιδιά τραγούδησαν με κέφι καλοκαιρινό τα λόγια της αγάπης και μοίρασαν δροσιά και ζωντάνια τους καλεσμένους.Κάθε τραγούδι είχε σαν προπομπό κι από ένα υπέροχο σκετσάκι με κουκλοθέτρο από κούκλες που είχαν φτιάξει τα ίδια υπό την καθογήγηση τηε κας Λάγιου Αναστασίας.

Τα παιδιά είναι ένα παράδειγμα τέτοιας ανυπόκριτης αγάπης.Δίνουν χωρίς να το ξέρουν την αισιοδοξία τους και την ομορφιά της καρδιάς τους χωρίς να ζητούν το αντίτιμό τους. Γι αυτό λοιπόν τι πιο ταιριαστό να τραγουδάνε το περιβόητο «Εγώ θα σ’αγαπώ και μη σε νοιάζει».

Η γιορτή έκλεισε με συγκινητικά βίντεο από τη σχολική ζωή των αποφοιτούντων μαθητών της ΣΤ,όπως συνηθίζεται και με κεράσματα που είχαν ετοιμάσει όπως πάντα με δοτικότητα τα μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων.Καλό καλοκαίρι!

Μεσολόγγι: πολιτεία των ηρώων και του αλατιού

Η ημερήσια εκδρομή μας στο Μεσολόγγι ήταν μια εξόρμηση στην ιστορία και τον πολιτισμό του. Το Μεσολόγγι είναι μια πόλη σημείο αναφοράς για την επανάσταση του ’21 και ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος για την οικονομία της Ελλάδας αφού εκεί βγαίνει το μεγαλύτερο κομμάτι παραγωγής αλατιού στη χώρα μας.

Αυτά τα χώματα ανακηρύχθηκαν ιερά, και αποκαλούνται ως Ιερά Πόλις λόγω της αυτοθυσίας των αγωνιστών κατά την έξοδο του Μεσολογγίου/Ο ξεναγός στον κήπο των ηρώων μας πληροφόρησε ότι δύο μόνο πόλεις έχουν αυτήν την τιμή, δηλαδή να αποκαλούνται ιερές: Το Μεσολόγγι και το Άλαμο των Ηνωμένων Πολιτειών. Βρεθήκαμε λοιπόν στον κήπο όπου οι ήρωες έδωσαν τη ζωή τους και στη μνήμη τους φτιάχτηκαν τύμβοι, ηρώα και τάφοι. Ένα μνημείο μοναδικό στην Ελλάδα, ένα μάθημα ιστορίας και πατριδογνωσίας που συγκλονίζει και διδάσκει αυτογνωσία, φιλοπατρία και αλληλεγγύη. Ειδικά τα μνημεία που αναφέρονται σε φιλέλληνες είναι εκείνα που σε κάνουν να θαυμάζεις και να απορείς πώς βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι εκτός δουλείας που προσέτρεξαν να βοηθήσουν στο ελληνικό ζήτημα.

Κατά τα άλλα ο κήπος είναι μια όαση δροσιάς, κατάφυτος όπου τα παιδιά απόλαυσαν ξεκούραση και φαγητό στις φιλόξενες σκιερές γωνιές του.

Κατόπιν κατευθυνθήκαμε στην Τουρλίδα σε ένα τοπίο μοναδικό με τη λεπτή λωρίδα γης ανάμεσα στα νερά της λιμνοθάλασσας και επισκεφθήκαμε το επίσης μοναδικό στην Ελλάδα μουσείο άλατος. Σε αυτό πληροφορηθήκαμε τα πάντα για το αλάτι από την πρώτη του εμφάνιση ως τις μέρες μας. Με υπέροχες φωτογραφίες και πολλά αντικείμενα που σχετίζονται με το αλάτι και την ιστορία του διαβήκαμε τα δωμάτιο του μουσείου γεμάτοι θαυμασμό. Εκεί που μείναμε όμως στήλες άλατος ήταν στο δωμάτιο που εκτίθονταν πολλά αντικείμενα και προϊόντα που περιέχουν αλάτι. Πρόκειται για 14000 διαφορετικές χρήσεις του! Απίστευτο. Όχι τυχαία, λοιπόν το θεωρούσαν και είναι λευκός θησαυρός.

Η εκδρομή μας έκλεισε με φαγητό και αναψυχή στην παραλία. Τα παιδιά κατευχαριστημένα ολοκλήρωσαν μια γεμάτη μέρα τραγουδώντας στην επιστροφή, πλούσια σε εμπειρίες και όμορφα όνειρα, ελπίζουμε.

Ημέρα Περιβάλλοντος

Μαζί για το δάσος(Ζω καλά; Ζεις καλύτερα!)

Το δάσος μιλάει; Φυσικά. Και τι μας λέει; Ακούμε τα λόγια του ανέμου να λένε «δροσιά», το τραγούδι των πουλιών να μας ξυπνά, το θρόισμα των φύλλων να μας νανουρίζει. Τα δώρα του μας απασχόλησαν τον τελευταίο καιρό. Είναι τόσα πολλά, αμέτρητα θα λέγαμε. Μας έβαλαν σε διαδικασία να υπολογίσουμε πόσα πολλά παίρνουμε από αυτό και πόσα ελάχιστα, αλλά απαραίτητα πρέπει να του δίνουμε.

Η επίσκεψη στον Προφήτη Ηλία για μελέτη από κοντά, τα βιβλία που μας δώρισαν κι αφορούν το δάσος και τη ζωή τους, οι σελιδοδείκτες που φτιάξαμε, η παρουσίαση της αφίσας, τα παιχνίδια που παίξαμε, οι εθελοντές πυροσβέστες που μας είπαν τόσα πράγματα, είναι μερικά μόνο πράγματα που σκεφτήκαμε σαν ανταπόδοση στην ζωή που μας παρέχει.

Αφού λοιπόν κατανοήσαμε πόσο απαραίτητη είναι η διατήρηση της ζωής του δάσους, σκεφτήκαμε ένα σύνθημα που μοιάζει σαν να το ζητάει το ίδιο το δάσος: «Ζω καλά; Ζεις καλύτερα!». Αυτή είναι μια απλή αλήθεια. Το δάσος, το δέντρο ,το φυτό δεν είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία και συμπληρώματα του τοπίου που ότι ώρα θέλουμε τα σβήνουμε. Είναι κομμάτι μας, τμήμα της ζωής μας. Οι πνεύμονές μας επικοινωνούν μαζί τους σαν μέσα από αόρατους σωλήνες και ρουφάνε το οξυγόνο τους που τόσο απαραίτητο είναι για την αναπνοή μας.

Άρα λοιπόν αποδεχόμαστε το δάσος όπως αποδεχόμαστε τους φίλους μας, το διατηρούμε ζωντανό σαν κομμάτι του οργανισμού μας, γιατί είναι.

Ας ζήσει λοιπόν αυτό καλά και εμείς καλύτερα.Και αυτό δεν είναι παραμύθια, παρά η αλήθεια.

Ο κάπρος του Ερύμανθου

Σύμβολο της οργής της θεάς των δασών Άρτεμης για εκείνους που τα καταστρέφουν. Ο Ηρακλής ως αλληγορία της προσπάθειας των ανθρώπων να ελέγξουν την ορμή των χειμάρρων με έργα υδραυλικής (Ερύμανθος, Βιστονίδα, Κωπαΐδα, Τέμπη, Λέρνη, Καλυδωνία, Στυμφαλία, κ.τ.λ). Ο Ερυμάνθ(ε)ιος Κάπρος είναι ο ποταμός Ερύμανθος που, όταν κατεβάζει και ξεχειλίζει,πλημμυρίζει και καταστρέφει τα πάντα στο διάβα του . Ο «Ηρακλής-πολίτης» όμως, φτιάχνοντας έργα (δέση), τον μετατρέπει σε ήρεμο βοηθό του ανθρώπου στον αγώνα του για άρδευση και ύδρευση.

(Από τον τοίχο του σχολείου μας (Δ. Σ. Χαλανδρίτσας)η σκηνή της αέναης προσπάθειας αιχμαλώτισης του κάπρου,επιτυχής στην περίπτωση του Ηρακλέους.Ευαισθητοποίηση για τα δάση, με  ζωγράφους τα παιδιά.)

Το βιβλίο σε πρώτο πλάνο

Την Παρασκευή, 5 Μαΐου 2023 είχαμε την ευκαιρία να δεχτούμε την επίσκεψη μιας διακεκριμένης συγγραφέως που είναι και συντοπίτισσά μας, της κας Άννας Δενδρινού, Στα πλαίσια της γιορτής του παιδικού βιβλίου η κα Δενδρινού, απλή και προσιτή, συνομίλησε με όλες τις τάξεις και βρήκε την ευκαιρία να αφηγηθεί με τον δικό της τρόπο τρία παραμύθια της: «Ο Σήφης και ο Φίφης δυο αχώριστοι φίλοι, Το φιλαράκι μου, Το γράμμα της λευκής πουλάδας».  Τα παιδιά εξέφρασαν απορίες, εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για τον τρόπο που γράφονται οι ιστορίες και συμμετείχαν ενεργά στη δραστηριότητα της αφήγησης. Το βιβλίο και τα οφέλη του αποτελούν προτεραιότητα του σχολείου μας και όσο περισσότερο ερχόμαστε σε επαφή με τους συντελεστές του τόσο καλύτερα για τα παιδιά. Το βιβλίο σε πρώτο πλάνο λοιπόν για μία ακόμα φορά κι έπεται και συνέχεια.

Ευχαριστούμε την κα Δενδρινού για την ανταπόκρισή της και συνεχίζουμε τη στήριξή μας στην προσπάθεια διάδοσης της φιλαναγνωσίας. Για έναν κόσμο καλύτερο και σοφότερο!

Γι’ αυτά πολεμήσαμε

Φέτος,202 χρόνια μετά την Επανάσταση, αποφασίσαμε να δώσουμε έμφαση στη μνήμη, την ιστορική μνήμη που συνδέεται άμεσα με την ταυτότητά μας. Και εκτός από τα γραπτά μνημεία σημαντικό μερίδιο στην ιστορία και στη δόξα μας έχουν τα δημιουργήματα των χεριών, τα αγάλματα και τα κάθε λογής κτήρια. Φυσικά όταν μιλάμε για το 1821 ο νους μας πάει στα Ελγίνεια μάρμαρα τα οποία συνδέουν το κλασικό παρελθόν με την νεότερη αλλά και την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. Η οποία σκλαβώθηκε, πάλεψε κι λευτερώθηκε. Και παρ’ όλα αυτά τα αρχαία της κομμάτια ζουν μια νέα «σκλαβιά» την στιγμή ακριβώς που η πατρίδα μας άρχιζε να ανεξαρτητοποιείται με τους αγώνες της. Έτσι λοιπόν με κόστος το αίμα και τον κόπο των αγωνιστών καταφέραμε να ελευθερωθούμε αλλά στο τίμημα που πληρώσαμε συμπεριλαμβάνεται και η απώλεια σημαντικών μνημείων, αυτών ακριβώς που μαρτυρούν ποιοι είμαστε και από που ερχόμαστε. Όταν λοιπόν κλέβεις τη μνήμη ενός λαού, τι άλλο κάνεις από το να διαγράφεις την ιστορία του και την ταυτότητά του; Το ίδιο συμβαίνει και με τη γλώσσα. Όταν χάνεις σιγά σιγά τη γλώσσα σου τότε χάνεις και τη σκέψη σου και τι σου μένει; Έτσι λοιπόν ως σχολείο που τιμάει την ιστορία, τους αγώνες, τον πολιτισμό, τα ήθη και τη γλώσσα, θεωρήσαμε σωστό να θυμηθούμε τα αγάλματα που λείπουν, που τόσο βίαια αποσπάστηκαν από το φυσικό τους τοπίο. Η μνήμη λοιπόν όταν γιορτάζει απαιτεί να έχει κοντά της και τα αποδεικτικά της στοιχεία, αυτά τα παμπάλαια που πρέπει να μείνουν ζωντανά και να μην κινδυνέψουν να χαθούν στο μύθο. Τα παιδιά λοιπόν με τον ιδιαίτερο τρόπο τους, τα σκετς τους και τα τραγούδια τους, «ζήτησαν» πίσω τα απτά στολίδια της χώρας μας. Με ειρήνη ,με πειθώ και πάνω απ’ όλα με επιχειρήματα, μπορεί κάποια μέρα να φέρουν και τα θαύματα. Γιορτές λοιπόν, με χαρά, ειρήνη μα και δικαιοσύνη. Γι’ αυτά πολεμήσαμε, γι’ αυτά ακόμα μιλάμε.