Στις 7 Φεβρουαρίου 2024 το σχολείο μας είχε γιορτή.Μια γιορτή παραμυθιών.Η καταξιωμένη μας συγγραφέας εδώ και στο εξωτερικό,κ. Σοφία Μαντουβάλου μας επισκέφτηκε.Είχαμε ήδη χτίσει εδώ και τρία χρόνια μια σχέση μαζί της,με συναντήσεις διαδικτυακές,αναγνώσεις βιβλίων της,προβληματισμούς πάνω στο υλικό της κλπ.
Και ήρθε η ώρα να βρεθούμε από κοντά.Η κ. Σοφία σαν αληθινή παραμυθού που είναι,ήταν σαν να βγήκε μέσα από τις σελίδες των παραμυθιών της.Παρέα με το Σοφούλι της,το μαλλιαρό προβατάκι,μίλησε στα παιδιά και τα μάγεψε.Εξήγησε τον ρόλο του παραμυθιού,αναφέρθηκε στη μεγάλη του σημασία και αναγκαιότητα και υποστήριξε ότι το παραμύθι εκτός από παρηγοριά μπορεί να μας δώσει και ευκαιρίες να βελτιωθούμε σαν εαυτοί και κατά συνέπεια να κάνουμε και καλύτερο τον κόσμο μας,όσο κι αν όλοι λένε ότι η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο.Μας ανακοίνωσε και το περιεχόμενο ενός νέου βιβλίου της στο οποίο αναφέρεται στον πόλεμο.Και εδώ χαρακτήρισε τον πόλεμο ως το πιο ανόητο πράγμα που κάνει ο άνθρωπος,σημαντικό να ακούγεται αυτό στις μέρες μας ,αλλά και κάθε εποχή.
Απλή,ταπεινή,προσιτή και παραμυθού,μας κέρδισε όλους μικρούς και μεγάλους.Γι αυτό η χαρά του σχολείου μας ήταν μεγάλη.Τίμησε και τιμήθηκε από μια προσωπικότητα της σκέψης και της φαντασίας.Δώρο στα παιδιά έτσι κι αλλιώς,τα παραμύθια της,αλλά και σε μας τους εκπαιδευτικούς,κάτι μας δίδαξε η παρουσία της.Για ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να μην ξεχνάμε.Να διδάσκουμε τη φαντασία,όσο μπορούμε.
Σε εμάς λοιπόν δόθηκε η ευκαιρία να ανταποδώσουμε το δώρο της φιλίας και της αποδοχής της παρουσιάζοντάς της τον καλύτερο εαυτό μας με ποιήματα,σκετς που αφορούσαν τη συνέχιση ενός βιβλίου της,ζωγραφιές και τραγούδια,το ένα απ’αυτά μάλιστα φτιαγμένο ειδικά από ένα της παραμύθι,ακούστηκε ζωντανά με ούτι από συνάδελφό μας.Πολλά από αυτά τα κάναμε βιβλιαράκια και της τα χαρίσαμε.Τα παιδιά εργάστηκαν όλον αυτόν τον καιρό με πολλή χαρά.Κι εκείνη αναφέρθηκε στο πόσο σπουδαίο είναι που παίρνουμε τις ιδέες της ,τις διαπραγματευόμαστε και τις κάνουμε με τη φαντασία μας καινούριες ιδέες.Αυτός δεν είναι ο ρόλος του παραμυθιού;Όταν έχει κάτι να πει,μας ανοίγει έναν γόνιμο διάλογο.Και ήταν πολύ χαρούμενη γι αυτό.Και εμείς μεγάλοι και παδιά,πολύ χαρούμενοι επίσης.