Τα τοτέμ που διδάσκουν

Όταν αποφασίσαμε να φτιάξουμε τοτέμ, δεν είχαμε ιδέα αν θα μπορούσε αυτό να υλοποιηθεί και πώς. Κι όμως. Όχι μόνο κατορθώσαμε υπό την επίβλεψη του εικαστικού του σχολείου μας,  κ.Κουκουγιάννη Χρήστου, να έχουμε στα χέρια μας ,σε σύντομο χρονικό διάστημα 3 τοτέμ σε φυσικό ανθρώπινο μέγεθος, αλλά πετύχαμε και τον ουσιαστικότερο στόχο μας που ήταν η βιωματική μάθηση και η ανάπτυξη οικολογικής αντίληψης στους μικρούς μαθητές μας.

Γιατί εκείνοι εκπόνησαν το έργο με πολλή συγκέντρωση και υπομονή. Και φυσικά εισέπραξαν και την μεγάλη ικανοποίηση της δημιουργικότητας.

Αφού συνέλεξαν τα απαραίτητα υλικά όπως: τενεκεδένια  αλουμινένια κουτάκια διαφόρων μεγεθών, πλαστικά μπουκάλια, χαρτιά εφημερίδας, χαρτοταινίες και διάφορα άλλα ανακυκλώσιμα υλικά, έκαναν τα τοτέμ με τη σύμπραξη της θερμότητας και της κόλας πάντοτε με κανόνες κι επίβλεψη. Όταν αυτά πήραν μορφή, χρησιμοποιώντας διάφορα χρώματα έδωσαν πνοή στο έργο και «ζωντάνεψαν» τα υλικά προσθέτοντας με χαρτί διάφορες λεπτομέρειες όπως δόντια, μάτια και δάχτυλα. Το αποτέλεσμα με την αληθοφάνειά του διασκέδασε τόσο τους δημιουργούς του, όσο και τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου. Τα τοτέμ τοποθετήθηκαν σε σημεία που εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν: Επισημαίνουν στα παιδιά με παιγνιώδη τρόπο τα δύσκολα κι επικίνδυνα σημεία, όπως οι σκάλες, στα οποία μετακινούνται πια με περισσότερη προσοχή. Και μία ακόμα κατασκευή με μπουκαλάκια έχει ήδη κινήσει το ενδιαφέρον των παιδιών για ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών, γιατί και η ίδια απαρτίζεται από τέτοια. Είναι δε, αρκετά εντυπωσιακή γιατί  «φωνάζει» από μόνη της τον σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε, όταν το φως παίζει μέσα στα διαφανή της τοιχώματα.

Τα παιδιά για μια ακόμη φορά απέδειξαν ότι όχι μόνο είναι ικανά να δημιουργούν ευφάνταστες κατασκευές, αλλά και να συμμετέχουν έμπρακτα σε έργα και πρακτικές που μεταμορφώνουν έναν σημερινό  μαθητή σε αυριανό πολίτη με οικολογική συνείδηση κι ενδιαφέρον για την ασφάλεια των συνανθρώπων του.

Να! Διαβάσεις!

Μπορεί τα παιδιά να δυσκολεύονται όταν ακούν την παραίνεση από τους γονείς και τους δασκάλους τους να διαβάζουν τακτικά τα μαθήματα, όμως χτες ενημερώθηκαν για μια διαφορετική πλευρά που συχνά όσοι κινούμαστε στο δρόμο είτε αγνοούμε είτε παραβλέπουμε. Τις διαβάσεις.

Από τον Ι.Ο.Α.Σ. η κυρία Αφροδίτη Γκαμπούρη με πολύ παραστατικό τρόπο και βιωματικά σενάρια δίδαξε στα παιδιά αυτό που πρέπει να διδαχτούμε και ‘μεις και να θυμόμαστε κάθε μέρα. Το σεβασμό και την προσοχή σε όσους κινούνται στο δρόμο και δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν λάθος: Τους πεζούς. Τα παιδιά από μικρά κι επειδή είναι οι κατ’ εξοχήν πεζοί της κοινωνίας πρέπει αυτά πρώτα να αποκτήσουν κυκλοφοριακή παιδεία για να τη διαδώσουν και στους μεγαλύτερους αλλά και για να είναι οι μελλοντικοί σωστοί οδηγοί. Γιατί για να γίνεις ένας σωστός οδηγός οχήματος πρέπει πρώτα να περάσεις από το στάδιο του πεζού και να περάσεις σωστά από τις διαβάσεις. Να είσαι  πάντα σε ετοιμότητα και να έχεις κατά νου ότι αυτός που πραγματικά σε προστατεύει είναι ο εαυτός σου. Τα παιδιά λοιπόν κατάλαβαν ότι πρέπει να τα έχουν καλά με τα σήματα και τα σύμβολα των δρόμων για να μπορούν να κινηθούν με ασφάλεια. Και να είναι σε θέση αυτά τώρα να δίνουν συμβουλές και να υποδεικνύουν στους οδηγούς: Φίλε οδηγέ, να! Διαβάσεις!

Οι τυχεροί της γιορτής

Κάνοντας μερικές σκέψεις με αφορμή τη σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου προχτές στο σχολείο μας, δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι: Οι τυχεροί της γιορτής είμαστε εμείς που μπορούμε και χαιρόμαστε ελεύθεροι μέσα από την έκφραση των παιδιών μας. Μέσα από κάποια γεγονότα, όχι ευχάριστα, αλλά σκληρά, εξαιτίας των οποίων κερδήθηκε αυτή η ελευθερία. Μπορούμε να τραγουδάμε και να χορεύομε να παίζουμε θέατρο και να ζωγραφίζουμε, κόκκινη μπογιά αντί για αίμα και χάρτινα όπλα αντί για αληθινά.

Και μέσα σε αυτή τη χαρά των παιδιών που με την αθωότητά τους έπαιξαν τους ήρωες και είπαν τα κρίσιμα λόγια τους, νιώθουμε την ανακούφιση πως παρ’ όλες τις δυσκολίες που τράβηξε και τραβάει αυτός ο λαός, προχωράμε και γιορτάζουμε.

Είχαμε και την άλλη τύχη, την απρόσμενη να μας επισκεφτούν και να πάρουν μέρος στη γιορτή τρεις αξιόλογοι άνθρωποι και θαυμάσιοι τραγουδιστές των δημοτικών  οι κύριοι: Γιάννης Γεωργαντόπουλος, Γιάννης Σπυρόπουλος και Ανδρέας Θεοδωρόπουλος που με αξιοθαύμαστη μαεστρία απέδωσαν τα τραγούδια και το χάρηκαν και οι ίδιοι πολύ. Ήταν μια νότα ξεχωριστή κι ασυνήθιστη από αυτά που είχαμε ως τώρα συναντήσει σε σχολικές γιορτές. Έτσι που τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να ακούσουν δια ζώσης την ελληνική παράδοση και να αισθανθούν καλύτερα τα λόγια και τα νοήματα που κρύβουν μέσα τους αυτά τα ηρωικά τραγούδια.

Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά της έκτης, στη δασκάλα τους και σε όλους τους συντελεστές της γιορτής. Και φυσικά στην Κα Πασχαλίδου, τη διευθύντρια,  που είχε την ιδέα  και φρόντισε για τη συμμετοχή των τραγουδιστών στα εορταστικά δρώμενα του σχολείου μας.

Και του χρόνου και πάντα, έτσι,  οι τυχεροί να είμαστε που θα γιορτάζουν! Χρόνια πολλά!

Ένα φλουρί για όλους

Άλλη μια χρονιά κατέφτασε. Γεμάτη και πάλι με προσδοκίες κι αυτή τη φορά περισσότερο από κάθε άλλη, γεμάτη με ελπίδα. Να σταματήσει η πανδημία, να αρχίσουμε να ξαναζούμε φυσιολογικά. Και για τα παιδιά μας ακόμα περισσότερο μια χρονιά που να μην επιφυλάσσει άλλα δυσάρεστα γεγονότα. Για να μπορέσουμε να αφιερωθούμε ο καθένας μας στις ευθύνες που του αναλογούν και στα όνειρα που τον ενδιαφέρουν. Ώστε να μπορούμε πια να μην περιμένουμε την τύχη και το φλουρί να μας δώσουν κουράγιο, παρά μόνο αυτή η συμμετοχή μας στα κοινά, στο κομμάτι της πίτας που όλοι φτιάχνουμε και όλοι μοιραζόμαστε. Στη γνώση, την αλληλεγγύη και στην αγάπη δεν υπάρχει φλουρί για να διεκδικήσουμε. Υπάρχει μόνο κοινή μοίρα και κοινή μοιρασιά. Κι ο καθένας σε αυτή τη ζύμη έχει να προσφέρει το δικό του απαραίτητο συστατικό. Καλή χρονιά σε όλους μας και προπάντων στα παιδιά μας, με υγεία και μόρφωση!

Σαν τα πετάλια

Ο κύριος Λουκάς Καταπόδης δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός αθλητής παγκόσμιας εμβέλειας. Είναι και ένας ιδιαίτερα επιδραστικός και ταπεινός δάσκαλος. Το απέδειξε προχθές στο σχολείο φέρνοντας μαζί του και τα εργαλεία του μόχθου και της αξιοσύνης του: Τα ποδήλατα με τα οποία χάρηκε, πόνεσε, δούλεψε, δοξάστηκε. Για να δείξει στα παιδιά ότι ο δρόμος προς την κατάκτηση των ονείρων θέλει πολλή δουλειά, μπόλικο ενθουσιασμό και μεγάλη αγάπη. Και στην περίπτωσή του ατελείωτο πετάλι.Ο πρωταθλητής Ελλάδος και Ευρώπης και τριταθλητής κόσμου Λ.Κ. αφού μας ενημέρωσε διεξοδικά για την ιστορία του ποδηλάτου και του αθλήματος της ποδηλασίας, φρόντισε να επικεντρωθεί στα σημαντικότερα και σπουδαιότερα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας αθλητής. Κι αυτά είναι κυρίως η αφοσίωση σε αυτό που κάνει και η συνεχής πάλη με τον εαυτό του. Δεν είναι τυχαίο που αυτός αν και πρώτευσε πολλές φορές στο άθλημά του, δεν δίνει βάρος τόσο στην πρωτιά και στο να είναι κανείς πάση θυσία πρωταθλητής και τροπαιούχος, αλλά στην προσπάθεια να νικήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Να βλέπουμε τις αδυναμίες μας και να τις βελτιώνουμε. Τα λάθη μας και να τα διορθώνουμε. Και να πηγαίνουμε κάθε φορά ένα βήμα μπροστά όχι από τον μπροστινό μας αλλά από τον εαυτό μας.Σαν άλλος σύγχρονος Αίσωπος διηγήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική ιστορία για ένα καλό που είχε κάνει σε έναν συναθλητή του και πώς αυτό του ανταποδόθηκε σε μία άλλη ανύποπτη στιγμή. Αυτά είναι τα διδάγματα και τα παράσημα του αθλητισμού. Δεν είναι ούτε τα μετάλλια ούτε τα ωραία λόγια. Είναι οι στιγμές που αισθάνεσαι ότι πραγματικά νίκησες σε έναν αγώνα γεμάτο αντιξοόητες χωρίς να κάνεις ζαβολιές και να χρησιμοποιείς τεχνάσματα και πονηριά. Και αυτό το παράδειγμα πρέπει να ακολουθούμε όλοι ό, τι δουλειά και να κάνουμε. Να πηγαίνουμε κάθε φορά ένα βήμα μπροστά, σαν τα πετάλια που ολοένα το ένα προηγείται του άλλου. Ένας συναγωνισμός γεμάτος συνεργασία και αγάπη για το στόχο. Όχι στείρος ανταγωνισμός με εγωισμούς και πάθη. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τον πρωταθλητή μας για το χρήσιμο αυτό μάθημα που μας πρόσφερε. Για τα ωραία παιχνίδια με τα ποδήλατα που έλαβαν χώρα στην αυλή και ισοφάρισαν κάπως την πίκρα από την ματαίωση των εορταστικών εκδηλώσεων που πια δεν γίνονται. Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο μέλλον, που θα την έχει, γιατί γνωρίζει τη σωστή συνταγή της.

Η ωραία κοιμωμένη το ’σκασε μετά από 100 χρόνια ύπνου

Σε μια εποχή που αποθεώνεται το επιφανειακά  ωραίο και το υπερβολικά  αλάθητο, έρχεται αυτή η ωραία παράσταση που μιλά για τον εξαναγκαστικό «ύπνο» μιας κοπέλας  και μας αφυπνίζει. Μας δείχνει ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο και πως ο καθένας από μας έχει το δικαίωμα να είναι ο εαυτός του και να ονειρεύεται τα δικά του όνειρα. Τα παιδιά χρειάζονται τέτοιες παραστάσεις, έχουν ανάγκη από την παιδαγωγική των παραμυθιών για να διδαχτούν όχι μόνο την ύπαρξη του διαφορετικού, αλλά και για να βιώσουν τις ανάγκες  που μπορεί να έχουν οι άλλοι αλλά και τα ίδια.

Οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό κι απέδωσαν τους χαρακτήρες με πειθώ και  μαεστρία. Το κείμενο ήταν εύστοχο και τα τραγούδια μοντέρνα και κεφάτα ξεσήκωσαν το νεαρό κοινό και όχι μόνο. Η αντίδραση των παιδιών δείχνει ότι η παράσταση πέτυχε να επικοινωνήσει μαζί τους απολύτως. Βίωναν την εξέλιξη της ιστορίας και παρενέβαιναν για να δώσουν λύσεις στους ήρωες. Το αίσθημα του δικαίου τα έκανε να ταυτιστούν με τις αγνές επιθυμίες της ηρωίδας.

Τα υπέροχα ρούχα και η εξαιρετική χορογραφία σε συνδυασμό με τις όμορφες μουσικές και τα έξυπνα λόγια που τις συνόδευαν απέδειξαν ότι το αληθινό θέατρο σέβεται κάθε θεατή μικρό και μεγάλο.

Ευχόμαστε να δούμε κι άλλα τέτοια έργα στο μέλλον, που μορφώνουν και ψυχαγωγούν. Ένα μεγάλο «Εύγε!» στο θίασο, αλλά και στους μικρούς μας μαθητές που  αποδείχτηκαν άξιοι και υπεύθυνοι θεατές!